Witte zwanen, zwarte zwanen

Zangspelletje  

Fusien van den Ent 

Witte zwanen, zwarte zwanen,
Wie wil er mee naar Engel-land varen?
Engelland is gesloten,
de sleutel is gebroken,
Is er dan geen smid in 't land,
Die de sleutel maken kan?
Lang dore, lang dore,
Wie achter is komt vore.

of de laatste twee regels:

Laat doorgaan, laat doorgaan
De laatste wordt gevangen. (of: Wie achter is moet voorgaan.)

Twee kinderen vormen een poortje; de anderen lopen in een lange rij zingend door het poortje.

Bij het laatste woord wordt een kind in het poortje gevangen. Fluisterend wordt gevraagd te kiezen tussen een 'gouden appel' of een zilveren peer'. De keus bepaalt achter welke zuil van de poort het kind moet gaan staan.

Als alle kinderen gevangen zijn en in twee rijen achter de poortzuilen staan, houden deze de handen stevig vast en wordt door de twee groepen om het hardst getrokken...

Het spel kan op twee manieren eindigen: door twee rondedansen, of zo: de winnende groep gaat in twee rijen staan waar tussendoor de verliezers lopen, waarbij ze op hun rug getimmerd worden door de winnaars.

De beelden hierin:

Zwanen zijn een beeld van wezenskrachten die zich diep in onze ziel bewegen, maar ook kunnen opstijgen tot hoog in de hemel, tot in het geestelijke.

Je zwaan kan wit (rein) zijn, maar ook zwart, aardedonker. De weg naar Engel-land, de andere wereld, is voor ons mensen nu gesloten. De smid (vgl. Ilmarinen in de Kalevala) moet hier, in dit land, in dit leven, een sleutel maken - in ons ik met onze wilskracht.

Je kan dan het Engelland in en uitgaan, zolang je niet sterft (gevangen wordt). Sterf je, dan wordt je gewogen, je moet kiezen tussen goud en zilver, zon en maan, dag en nacht, licht en duister, nieuwe of oude wijsheid.

© Het Zonnejaar 1980 - 2024